Cranio-Sacrale technieken tijdens een kinesiologisch consult

De Kinesiologische consulten kunnen ondersteund worden door Cranio-Sacrale technieken. 

Als vanuit het kinesiologische consult naar voren komt dat er gewerkt dient te worden met Cranio-Sacrale technieken, zal deze werkvorm worden toegepast. 

De behandeling vindt liggend plaats op een behandeltafel. Het is daarom prettig om gemakkelijke en soepel zittende kleding te dragen. Door een subtiele aanraking wordt het cranio-sacrale ritme gevolgd en daar waar nodig gestimuleerd door iets verder mee te gaan in die beweging. De cliënt ervaart tijdens de behandeling voornamelijk een diepe staat van ontspanning waarbij de cliënt wel alert blijft.

Hieronder volgt een uitleg over deze werkvorm.

Cranium betekent schedel, het sacrum is het heiligbeen. Hierin bevindt zich het centrale zenuwstelsel. Dat is het deel van het zenuwstelsel dat zich binnen de hersenen- en de ruggenmergvliezen bevindt. Het andere deel, dat meer naar buiten gelegen is, heet het perifere zenuwstelsel en dat bestaat uit de zenuwen die zich buiten de hersen- en ruggenmergvliezen bevinden, zoals de zenuwen van de armen, benen en huid.

De hersen- en ruggenmergvliezen bevinden zich respectievelijk aan de binnenzijde van de schedel en het wervelkanaal. Ze vormen één geheel en lopen in elkaar over. Het doel van de vliezen is om bescherming te bieden aan de hersenen en het ruggenmerg. Tevens dienen ze als een soort waterdichte beschermhoes, die het hersenvocht scheidt van het bloed.

Het cranio-sacrale systeem is dus het geheel van hersenen, ruggenmerg, hersenvocht (=liquor cerebrospinalis) en de vliezen hier omheen. Het hersenvocht wordt midden in de hersenen aangemaakt, doordat het bloed wordt gezeefd. Doordat het bloed dat door de zeefjes gaat rechtstreeks van het hart komt, wordt dit onder behoorlijke druk in het cranio sacrale systeem geperst.

Het hersenvocht zorgt dus voor drukverschillen in de schedel en het wervelkanaal. Door deze drukverschillen bewegen de schedelbeenderen en de wervels ten opzichte van elkaar. Er ontstaat een ritme: het Cranio Sacrale ritme. Dit is de basis waarop gewerkt wordt in de Cranio-Sacrale therapie. Dit ritme is zeer subtiel. Het kan sneller bewegen als de geest actiever is of zelfs tot een minuut stil staan als er diepe ontspanning is. Bij een toename van de druk van het cranio-sacraal vocht, gaan de schedel en de wervelkolom een beetje ruimte maken door uit te zetten en langer te worden. Bij afname gebeurt het omgekeerde.

Het ritme heeft zijn weerslag op heel het lichaam. Via het zenuwstelsel en het bindweefsel wordt het ritme overgedragen aan spieren, organen en ledematen. Het ritme is dan ook niet alleen in de schedel en in de wervelkolom aanwezig, maar in héél het lichaam. Het cranio-sacrale ritme is voelbaar, iedereen kan het voelen.

De subtiele kracht van het cranio sacrale ritme is onderhevig aan veel invloeden die het ritme kunnen veranderen. Het lichaam is daarop ingesteld en kan veel verduren. Maar helaas zijn er grenzen.

Invloeden zoals langdurige spanningen en fysieke trauma’s kunnen de bewegingsvrijheid van het ritme beperken. Ziekte en verstoring van het ritme zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Cranio sacraal is een manuele techniek die bestaat uit het luisteren, het volgen en daar waar nodig is het ritme stimuleren.
Er kan gewerkt worden met de schedel (cranium), de wervelkolom en het heiligbeen (sacrum). Het werk is echter niet beperkt tot alleen deze gebieden. Want overal waar ritme is, kan worden gewerkt.
Zo zijn goede resultaten te behalen bij gewrichtsproblemen, spierklachten, hoofdpijn, klachten van mond en kaak, ontstekingen in de holten en bijholten etc.

Het werken aan het cranio-sacrale ritme is tweeledig:

• Er worden voorwaarden geschept zodat fysiek herstel kan plaatsvinden. Pijn en de ernst van ontstekingen kunnen ter plaatse afnemen.
• Het kan een ervaring geven van diepe rust en geestelijk herstel.

Door de subtiele aanraking is het werken met cranio-sacrale technieken, vrij van pijn. Doordat het zelfherstellend vermogen van het lichaam wordt aangespoord, wil er nog wel eens een beginverergering ontstaan. Het lichaam lost die zelf weer op, meestal binnen 3 dagen tot een week.